CONTEXTUELE HULPVERLENING EN RELATIETHERAPIE

duinen boom

Waar komt hoop vandaan?

Niet alleen het afgelopen jaar, maar alleen al de afgelopen maand ben ik in mijn eigen leefomgeving met zoveel gebrokenheid geconfronteerd dat ik mij regelmatig afvraag hoe lang het allemaal nog zal gaan duren.

Van dichtbij een scheiding meemaken. Regelmatig een kliniek bezoeken omdat een vriendin in een psychose is geraakt. Horen van een operatie van iemand van wie een oog verwijderd moest worden vanwege een kwaadaardige tumor. Iemand ontmoeten met een ernstige depressie met suïcidale gedachten. Ziekenhuisopname van een vriendin in verband met dreigende amputatie. Eenzaamheid. Uitzichtloze situaties waar al jaren voor gebeden en gestreden is en waar iedereen zo moe van is. En zo meer.

En dan het wereldgebeuren. Het onrecht. Het opkomende antisemitisme, ook hier in Nederland. Afschuwelijk. Overal vind je vernedering, machtsmisbruik. Het kwaad krijgen we in alle mogelijke variaties rechtstreeks voorgeschoteld in onze huiskamer.

En dan nu kerst.

Een feest van licht en hoop. Van vrede en uitzicht.

Maar het duurt zo lang. Het duurt nu al zo lang om te wachten.

Na de komst van Jezus Christus, waarna de jaartelling is begonnen, wachten we al zo lang op echte vrede en gerechtigheid. 2000 jaar is best een hele lange tijd.

En iedere keer komt er wel iets nieuws bij wat bewijst dat het nog niet zover is dat we opgelucht kunnen ademhalen.

Waar blijft dan die beloofde verandering?

Wat was de betekenis van de komst van Jezus als kwetsbaar mensenkind in een wereld die snakt naar vrede, als het niet opschiet? Sterker nog, als de ellende op aarde in veel gebieden alleen maar groter wordt?

Het valt me op dat sommige stukken in de Bijbel zo ontzettend helder zijn. Het zijn woorden die door iedereen goed begrepen kunnen worden, maar toch dikwijls zo moeilijk op te volgen zijn, juist omdat er nederigheid en kwetsbaarheid wordt gevraagd:

Jullie liefde voor elkaar moet oprecht zijn. Blijf ver weg van alles wat slecht is, en houd vast aan alles wat goed is. Houd van elkaar zoals broers en zussen van elkaar houden en laat altijd zien dat je respect hebt voor de ander. Doe dat met heel je hart, laat de heilige Geest in je werken en dien God de Heer. Laat zien dat je blij bent omdat je op God vertrouwt. Houd vol als je in moeilijkheden komt, en blijf altijd bidden. Steun de ander en wees gastvrij. Als mensen je in moeilijkheden brengen, bid dan voor hen. Vraag God niet om hen te straffen, maar bid voor hen.

De afgelopen maand heb ik vanuit die kwetsbaarheid en ontvankelijkheid gelukkig ook andere dingen, dan gebrokenheid, waargenomen. Zo had ik een mooie ontmoeting met een Turks gezin in mijn buurt. We vonden elkaar vanuit een heel andere achtergrond in hetzelfde verlangen: er zijn voor je naaste, respect hebben voor de ander, gastvrij zijn. We hadden een fantastische dag en maakten muziek en aten met elkaar, samen met onze gezinnen.

Ik lunchte met iemand  – vanuit de stichting ‘Als kanker je raakt’ – die kwetsbaar, maar zo vastberaden is na de diagnose kanker.
Ik mocht samen met mijn dochter een trouwjurk kopen en verheug me samen met hen op hun toekomst. Ik werd uitgenodigd door de EO voor een interview over rouw en de kerstdagen. Ik realiseerde me dat ik het gemis van Jan steeds meer kan vertalen naar een mooie verbondenheid met kostbare herinneringen.
Overal om me heen zie ik tekenen van hoop. Waar mensen ook vandaan komen, wat zij ook hebben meegemaakt. Zo kreeg ik groot respect voor de houding van de eigenaars van HaCarmel, na de gewelddadige aanval op hun Kosher restaurant in Amsterdam. Verwonderde me over de kracht van mensen die de meest afschuwelijke dingen hebben meegemaakt en niet ophouden te geloven in de liefde en te blijven hopen op vrede.
Ook was ik deze maand ontroerd door de prachtige zang van Dick, een vader van wie, jaren geleden, de zoon op 21 jarige leeftijd verongelukte en die met grote moeite weer verder is gegaan en nu zingt voor anderen.

Dan realiseer ik me opnieuw dat er een onuitroeibaar stukje is in mensen dat we Hoop noemen.

Waar komt die hoop vandaan? Hoe kan het dat mensen dat blijven vasthouden?
Hoe je dit ook probeert te beredeneren, vanuit welke achtergrond of overtuiging je dit probeert te duiden, voor mij is hoop het grote bewijs dat er meer is tussen hemel en aarde.

Er is meer tussen hemel en aarde en mensen weten dat.

Neergedaald in een kribbe, kwetsbaar en klein, als bewijs dat het niet voor niets zal zijn.

Ik zie het voor me dat alle mensen die het meest geleden hebben met terugwerkende kracht een overweldigend mooi nieuw leven zullen krijgen. Ik hoop dat en geloof dat.

Het kan niet anders dan dat er uiteindelijk recht zal worden gedaan.

Met kerst worden we herinnerd aan deze hoop. Als we die hoop tegenkomen, herkennen we dat bij elkaar. Het ontroert, geeft kracht, nodigt uit om lief te hebben. Over de hele wereld is dat het grootste bewijs dat er een verlangen is in ons mensen dat niet uitgeroeid kan worden.

Hoop is geen gebaldevuistenwoord, geen doordramwoord, geen vuurenvlamwoord, maar een kwetsbaarenkleinwoord.

Een woord waarvoor je moet knielen.

Die hoop doet leven, is leven.

Laten we met elkaar die hoop levend houden.

Het eindresultaat moet wel overweldigend zijn!

 

 

Foto: regelmatig maak ik foto’s in de Amsterdamse Waterleidingduinen.

Goede blog? Delen mag

Facebook
Twitter
Lies Nijman

Ik kom graag langszij om je te helpen bij je persoonlijke ontwikkeling, Of om bij geloofsvragen naar je luisteren en je helpen je weg te vinden. Als je bent vastgelopen door rouw en verlies, wil ik je ondersteunen. Ik wil jullie uitdagen om meer uit je huwelijk te halen. Als er verwijdering is ontstaan met je ouders of een van je kinderen, wil ik meekijken wat er nodig is om weer tot verbinding te komen. Neem gerust contact op voor een vrijblijvend kennismakingsgesprek!

© Lies Nijman – Kopiëren toegestaan bij vermelding van de bron

Scroll naar boven